Jesteśmy świadkami wkraczania nowej dyscypliny sportu do Polski! Dyscypliny, która w ciągu zaledwie 10 lat zrobiła zawrotną karierę. W tym momencie przeżywa swój największy boom. Pojawiają się nowe lokalizacje na całym świecie. Tworzony jest specjalistyczny sprzęt dedykowany tej konkurencji. Ale o co właściwie chodzi i jak to się zaczęło? Jak wiele innych konkurencji w sportach endurance – by spróbować czegoś nowego, jeszcze trudniejszego niż wszystko czego się do tej pory spróbowało. Jest rok 2002, późny wieczór, bar i paru przechwalających się facetów, którzy szybko przeszli od słów do czynów. Andreas Malm, właściciel zakładu mechanicznego w szwedzkiej miejscowości Uto, zaproponował biesiadnikom zakład. Zasady były twarde – z samego rana ruszamy na trasę, pokonujemy ją w parach, kto pierwszy dotrze do oddalonego o 75 km hotelu na wyspie Sandham wygrywa. To wysoko postawiona poprzeczka. A co jeśli dodamy do tego wyspiarskie ukształtowanie terenu? Żeby dotrzeć na miejsce uczestnicy musieli pokonać trasę naprzemiennie biegnąc i płynąc, zostawiając po drodze ponad 20 wysp, płynąc łącznie ponad 10 km, a to wszytko w temperaturze poniżej 15 stopni Celsiusza! Warunki na odcinkach biegowych to też nie była sielanka – dzika, dziewicza przyroda i wszechobecne skały. Następnego ranka na linii startu pojawiły się… 4 osoby, czyli 2 zespoły! Ponad 24 godziny później na mecie pojawili się zawodnicy, którzy byli tak zmęczeni, że nie byli w stanie świętować swojego zwycięstwa! W 2006 roku Michael Lemmel i Mats Skott poprosili o zgodę na zorganizowanie komercjalnego wyścigu na tych samych zasadach. Dystans pozostał niezmieniony, trasa została jednak odwrócona – Sandham start, Uto meta. Ta data uznawana jest za oficjalną datę narodzin tej dyscypliny. Wtedy też zawody zyskały swoją nazwę Ö till Ö czyli “od wyspy do wyspy”.